RPG online

Bestia · Elokwentny gracz

1. Jeszcze chwila z tym aresztowaniem. Najpierw chciałbym wytypować jakieś cele. Może wasza wtyczka w katedrze coś tu poradzi. Nie musimy "zwijać" od razu wszystkich.

2. To ma być BARDZO dokładna sekcja. Nie życzę sobie żadnej ignorancji - wszystko ma być jasne. Ignorancja prowadzi zbyt często do niepotrzebnych ofiar i zaangażowania zbytecznych środków.

2a. Constantine niekoniecznie osobiście musi przy tym asystować. Wystarczy dwóch ubezpieczających kapłanów.

3. Mam wrażenie że to może być jednak ważne, zatem chciałbym żeby Constantine ujawnił co było napisane na zwojach dołączonych do laleczki. Może to zwykłe bluźnierstwa, a może coś co nam pomoże.

SamboR · Elokwentny gracz

Może mają pokój z lustrem weneckim? Wtedy tam możnaby przesłuchać nuncjusza, a zainteresowani mogliby sobie popatrzeć i posłuchać Wink

Kerth · Gracz oszczędny w słowach

No to asystujemy razem. Nie odpuszczę takiej okazji.

Raphael · Elokwentny gracz

Również jestem za jak najszybszymi i sprawnymi oględzinami ciała, skażenie Chaosem jest groźne nawet po smierci. A ciało najlepiej będzie poddać niezwłocznie kremacji, ale o tym niech zadecyduje dowódca sekcji byśmy potem nie świecili oczami przed Ordo Malleus.

Keth · Mistrz Gry

Sheaf, Twierdza Barleystone, 23 martius 831.M41, godz. 7.30

Wibrujące ostrą nutą wstrętu oświadczenie Raviona podziałało na pozostałych akolitów niczym wrzucony na blat stołu granat. Wszyscy poderwali się ze swoich miejsc, wbijając niespokojny wzrok w leżącego nieruchomo Holsteca, jakby spodziewając się podświadomie, że pozornie zwyczajny pistolet nagle ożyje i zacznie lewitować pod sufitem pokoju. Tak bliski kontakt z artefaktem Chaosu, nawet pomniejszym, w formie nasyconej złą energią broni, budził w agentach skrajną odrazę i lęk pospołu. Bez względu na swe pochodzenie i edukację wszyscy byli głęboko oddanymi imperialistami i głęboko wierzyli w boski majestat Złotego Tronu, toteż widok instrumentu Mrocznych Potęg, najbardziej nieprzejednanego wroga ludzkości, wstrząsnął wszystkimi na wskroś.

- Constantine, ty jesteś specjalistą od egzorcyzmów! – rzuciła w stronę duchownego Lyra, cofając się jednocześnie od stołu – Zrób z tym coś... a potem w te pędy do sali, gdzie leżą zwłoki tego heretyka! Ravion, idziesz z nami, bez gadania!

Sięgając po broń dziewczyna doskoczyła zwinnie do drzwi pomieszczenia, zdecydowana zatrzymać przygotowujących się do sekcji medyceuszy.

- Czekaj chwilę – osadził ją w miejscu Constantine – Przecież ten Varro i tak nie zacznie bez naszego pozwolenia, prawda? Pomyślmy najpierw, co zrobimy z tym plugastwem. Mógłbym egzorcyzmować tę broń, ale mówiąc szczerze, strasznie mnie kusi, żeby ją zachować jako materiał dowodowy.

- Ty? – tym razem Sylwan stracił nad sobą panowanie, otwierając szerzej zdumione oczy – Bez mrugnięcia okiem pozwoliłeś na zniszczenie zwojów z kukiełki, a chcesz pozostawić opętany mocą Chaosu pistolet? A co z elementarnymi zasadami zabezpieczeń przed korupcją duszy?

- Bez obaw – odparł duchowny – Potrafię go zabezpieczyć w odpowiednim opakowaniu, potrzebna mi tylko metalowa skrzynka i poświęcony czerwony lak na pieczęcie czystości. Siostro Karo, jak długo miałaś kontakt z tą plugawą bronią? Doradzam ostrożność i wzmożoną modlitwę. Niech Bóg-Imperator nas prowadzi i strzeże.

- Oj, nie pamiętam - wzdrygnęła się zabójczyni - Ale chyba nie dłużej niż godzinę. Kilka minut w katedrze i w drodze powrotnej do Twierdzy.

- Kara miała kontakt z bronią przez całą godzinę?! - uniósł brwi Sylwan - Trzeba jej obciąć rękę!

- Głupek - syknęła rozdrażniona akolitka, a Constantine i Mir jednocześnie skarcili Sylwana surowymi spojrzeniami.

- Dość tych żartów - powiedział Fedridańczyk - Constantine, postąpisz z tym Holstecem jak uznasz za zasadne, byle to coś nie stwarzało dla nas zagrożenia. Kara, Lyra, Ravion, odpowiadacie za asystę przy sekcji...

- Co do sekcji, zalecałbym zewnętrzne oględziny - wtrącił natychmiast Constantine - Zbyt wielka wiedza może nam tylko zagrozić. Pamiętajcie, że ignorancja jest błogosławieństwem.

- Wybacz, wielebny, ale nie podzielam twego zdania w tej kwestii - odparł twardo legat posyłając w stronę duchownego ostre spojrzenie - To ma być bardzo dokładna sekcja. Nie życzę sobie żadnej ignorancji, wszystko ma być jasne. Ignorancja prowadzi zbyt często do niepotrzebnych ofiar i zaangażowania zbytecznych środków.

Oczy Constantine błysnęły dowodząc odmiennego zdania w tej kwestii, ale kleryk nic nie odrzekł, kiwnął jedynie niechętnie głową.

- Chcę też, aby przy sekcji uczestniczyli dwaj kapłani, ci od egzorcyzmów. W razie potrzeby zapewnią oprawę liturgiczną dla całego tego zabiegu.

- Tak jest - burknął nieco zadowolony decyzją Mira Constantine.

- I jeszcze jedno. Mam wrażenie, że to jednak może być ważne, zatem chciałbym usłyszeć, co było napisane na zwojach dołączonych do laleczki. Może to były zwykłe bluźnierstwa, a może coś, co nam pomoże w śledztwie. Constantine?

SamboR · Elokwentny gracz

Mistrzu, poproszę treść zwojów na PW. Dopiero, jak sam będę wiedział, co z nimi, to mogę orzec, ile i jakich informacji udzielić drużynie.
Grupa sekcyjna - chcę mieć z wami stały kontakt. W razie w. przybędę jak się da najszybciej. W. obejmuje nawet puszczanie farby z nosa przez kogokolwiek. Dziwne myśli, wirujące kolory, dziwnie wydłużające się cienie. Wszystko, co nienaturalne.

Kargan · Elokwentny gracz

Zatem nie wyłączaj radia - będziemy w kontakcie

Raphael · Elokwentny gracz

Od razu się raźniej poczułem mając wsparcie Kościoła dla psionicznych dzieł, Constantine Wink

Keth · Mistrz Gry

Sheaf, Twierdza Barleystone, 23 martius 831.M41, godz. 8.00

- Za zgodą i wedle życzenia przedstawiciela Świętego Oficjum sekcję uważam za rozpoczętą – oznajmił z chorobliwym w opinii Lyry entuzjazmem medyceusz Varro, stojący za metalowym stołem, na którym złożono ciało diakona Vespera. Adept-patolog okazał się człowiekiem tuż przed pięćdziesiątką, całkowicie wyłysiałym i prezentującym sporych rozmiarów brzuch, wciąż jednak nad wyraz żwawym i szczerze oddanym swej odstręczającej zwykłych śmiertelników pracy. Towarzyszący mu dwaj asystenci byli milkliwymi adeptami w randze młodszych medyceuszy, o niewielkich tatuażach na wierzchach dłoni i metalowych płytkach wszczepionych pod skórę czoła, na których powierzchni dostrzec można było miniaturowe skrypty przedstawiające dotychczasowy przebieg ich kariery.

Ojciec Vasan i nowicjusz Tenkar stali w tylnej części posępnej, emanującej chłodem kamiennej sali sekcyjnej, ukrywając się za plecami trójki obserwujących zabieg akolitów. Starszy wiekiem duchowny był blady jak ściana, a ręce trzęsły mu się w zauważalny sposób, budząc lekki niepokój spoglądającej na to kątem oka Sepheryjki. Od razu widać było, że drastyczne przeżycia minionej nocy oraz widok trupa swego bezpośredniego przełożonego w łonie Kościoła poważnie nadwerężyły psychiczną i fizyczną wytrzymałość Orbellanina, w przeciwieństwie do młodego Tenkara, który zaskakująco szybko otrząsnął się z traumy i pomimo schylonej kornie głowy zerkał co chwila ciekawie ku zwłokom dobrze sobie przecież znanego diakona.

- Proszę odnotować, że denat został zidentyfikowany jako Zacharias Vesper, lat czterdzieści jeden, z powołania duchowny imperialnego Kościoła – oznajmił medyceusz przesuwając rękami po nagim ciele heretyka. Jeden z asystentów zaczął natychmiast zapisywać jego słowa, skrobiąc wyrazy za pomocą świetlnego pióra w swojej elektrokarcie.

- Wzrost sto osiemdziesiąt dziewięć centymetrów, waga post mortem siedemdziesiąt osiem kilogramów. Oględziny zewnętrzne. Liczne blizny na klatce piersiowej, brzuchu i udach, będące najpewniej datującymi się na kilka do kilkunastu lat wstecz pozostałościami po ranach postrzałowych lub obrażeniach zadanych bronią białą. Brak świeżych śladów. Na prawym ramieniu wojskowy tatuaż... prawdopodobnie gwardyjski emblemat, liście laurowe obiegające ludzką czaszkę, na kości czołowej czaszki znajduje się Imperialny Orzeł. Poniżej liści wstęga stylizowana na zwój, ze słowami „115 Vaxanide”. Brak innych znaków szczególnych. Proszę przewrócić denata na brzuch.

Dwaj młodsi medyceusze złapali zwłoki i wprawnymi ruchami przewrócili je na druga stronę, prezentując oczom przełożonego kark, plecy i pośladki diakona.

- Na plecach dostrzegalne blizny identyczne z tymi na piersiach i brzuchu, potwierdzające liczne powierzchowne obrażenia odniesione zapewne w trakcie służby wojskowej. Poniżej łopatek trzy otwory wlotowe po pociskach konwencjonalnych, brak otworów wylotowych. Wszystkie trzy kule utkwiły w kręgosłupie, doprowadzając na natychmiastowego zgonu denata. Proszę odnotować, że zostaną wyciągnięte z ciała na późniejszym etapie sekcji jako materiał dowodowy.

- Czy nigdzie nie widać... żadnych mutacji? – wtrąciła Kara robiąc krok w stronę stołu. Słysząc jej słowa młodsi medyceusze nakreślili momentalnie ochronne znaki, a ojciec Vasan jęknął głucho. Varro pokręcił przecząco głową, przeciągnął wzrokiem raz jeszcze po ciele ofiary, ruchem ręki nakazał odwrócić ją ponownie twarzą ku sklepieniu sali.

- Nie, nigdzie nie dostrzegam zewnętrznych objawów korupcji – oznajmił po głębokim namyśle – Proszę podać mi piłę, zaczniemy od oględzin wnętrza czaszki.

Lyra i Kara wymieniły między sobą pełne niesmaku spojrzenia, wsparty zaś o swą laskę Ravion przełknął mimowolnie ślinę.

Metalowe ząbki piły zgrzytnęły na kości skroniowej Vespera.

Keth · Mistrz Gry

Sheaf, Twierdza Barleystone, 23 martius 831.M41, godz. 8.00

Nuncjusz Maisquin zerwał się z łóżka na pierwszy dźwięk przekręcanego w zamku klucza. Nie miał na sobie koszuli, rzuconej w kąt celi, bo też jej noszenie sprawiałoby mu sporo bólu. Chociaż stanął twarzą do swych gości, z zaciśniętymi w pięści rękami opuszczonymi wzdłuż ciała, Constantine potrafił sobie wyobrazić jak wyglądały teraz plecy nuncjusza, naznaczone dziesięcioma krwawymi pręgami przecinającymi w poprzez grzbiet więźnia.

- Wierzę, że otrzymana niedawno lekcja pokory pozwoliła wyciągnąć nuncjuszowi odpowiednie wnioski – oznajmił kleryk Ordo. Girwan i Sylwan zajęli miejsca po obu bokach Constantine, nic nie mówiąc, pozostawiając całe przesłuchanie w rękach swego towarzysza.

Maisquin słowem się nie odezwał, tylko w jego oczach pojawił się na króciutką chwilę dziwny błysk, stanowiący w opinii Sylwana mieszaninę nienawiści i lęku. Mir zabronił co prawda stosowania dalszych tortur fizycznych wobec więźnia, ale nuncjusz nie musiał się przecież o tym dowiedzieć, a chłosta zaaplikowana mu godzinę wcześniej przez strażników na pewno dała duchownemu wiele do myślenia.

- Hałas, który przerwał nam wcześniejszą rozmowę okazał się alarmem – wyjaśnił z lodowatym uśmieszkiem Constantine – Jak się okazało, przywieziony do Twierdzy gość nie wytrzymał nerwowo perspektywy spotkania z legatem i podjął próbę ucieczki. Został naturalnie schwytany, osadzony w innej celi i poddany intensywnemu przesłuchaniu z użyciem narzędzi znaczmnie mniej przyjemnych od bata, jakiego zasmakowałeś na własnej skórze.

Maisquin wciąż milczał, zesztywniał jednak zauważalnie, wręcz przeistaczając się w żywy posąg.

- Ku mojemu zdumieniu nawet nie było konieczne długotrwałe namawianie do współpracy. To zadziwiające jak bardzo otwiera ludziom usta błysk ostrej stali. Usłyszeliśmy mnóstwo interesujących informacji, które stawiają nuncjusza w bardzo niekorzystnym świetle... rzekłbym wręcz, w świetle wielkiego stosu. Diakon Vesper okazał się źródłem wielu porażających i trudnych do zaakceptowania rewelacji.

- Aresztowaliście Vespera? – wykrztusił z siebie Maisquin – Za co?

- Za udział w konspiracji wymierzonej przeciwko Imperium, współudział w zabójstwie arcybiskupa Dularka, oddawanie czci demonom i posiadanie artefaktów Chaosu! – podniósł głos Constantine, a nuncjusz aż podskoczył na dźwięk tego okrzyku – Co więcej, diakon Vesper przyznał się do wszystkich tych zbrodni i w trosce o ocalenie swej nieśmiertelnej duszy zgodził się wskazać innych spiskowców. Twoje nazwisko wymienił jako pierwsze, Maisquin!

- Niemożliwe! – zawył więzień, zdjęty grozą, trzęsący się na całym ciele – To potwarz! To jakaś niepojęta pomyłka! Zostaliście wprowadzeni w błąd, zaklinam się na Złoty Tron! Nigdy nie należałem do żadnego spisku, nie oddawałem czci demonom!

Sylwan uśmiechnął się z satysfakcją pojmując, że oświadczenie Constantine w ułamku chwili złamało wszelki opór psychiczny nuncjusza, wprawiając go w stan będący pomieszaniem niewiary, grozy i mieszającej rozum paniki.

Kerth · Gracz oszczędny w słowach

Dobrze gra. Patrzmy dalej...

A może byś tak w końcu coś powiedział, kamperze jeden? Wink

To trochę męczące, układać samemu każdy dialog dla Girwana...

el_imperatorro · Mistrz Gry

„115 Vaxanide” - domyślam się, że to regiment gwardii. Jesteśmy w stanie sprawdzić, czy któryś z mieszkańców Orbell tam służył?
Zakładam, że do pierwszego kontaktu Vespera mrocznymi potęgami nie doszło na Orbell. Może został kultystą jeszcze jako gwardzista? Jesteśmy w stanie prześledzić historie regimentu w czasach, w których służył w nim Vesper? Może byli zaangażowani w tłumienie jakiejś rebelii? To wyjaśniałoby źródła herezji.

Keth · Mistrz Gry

el_imperatorro · Mistrz Gry

Kerth · Gracz oszczędny w słowach

O ile nie wyciągamy pochopnych wniosków i Lord Zerbe nam łbów nie pourywa...