RPG online

Bestia · Elokwentny gracz

Omega usmiechnoł się czytając nazwisko swojej nowej tożsamości. Prawie jakby wrócił do domu.

Keth · Mistrz Gry

- Wyjedziecie za kilka godzin, najlepiej jeszcze przed szóstą rano. Po przekazaniu obiektu w ręce grupy drugiej zgłosicie się z powrotem tutaj, trasa została już wprowadzona do satelitarnego nawigatora. Na karcie komórki znajduje się jeden numer, to numer alarmowy, którego możecie użyć w przypadku nieprzewidzianych komplikacji - ciągnął dalej rezydent - W tej torbie macie trochę pieniędzy, franki dżibutyjskie i erytrejskie natki, na ewentualne wydatki. Tu są klucze do samochodu, wóz jest zaparkowany po drugiej stronie domu, zatankowany i gotowy do drogi. Zapas paliwa wystarczy wam na kurs w obie strony. Jeśli macie jeszcze jakieś pytania, teraz jest najlepsza okazja ku temu, aby je zadać.

Bestia · Elokwentny gracz

Omega wyciągnoł lewą ręke po kluczyki. Prowadzenie samochodu zawsze sprawiało mu przyjemność. Przy okazji rzucił okiem na zegarek.

- Jakiej pomocy możemy spodziewac się w przypadku "nieprzewidzianych komplikacji"? I co w przypadku gdy obiekt się z nami nieskontaktuje?

Dokumenty zniknęły w wewnetrznej kieszeni marynarki.

Radziu · Gracz oszczędny w słowach

- Kto przejmie obiekt? - Spytał spokojnym głosem Beta. - Istnieje jakieś hasło rozpoznawcze? Jeśli obiekt jest tak pożądany może nastąpić próba odbicia. Musimy być pewni, że przekazujemy obiekt właściwym ludziom.

ropuch · Gracz stażysta

Możemy się spodziewać jakiś problemów? - zadał pytanie Alfa.

Keth · Mistrz Gry

- Cóż, najistotniejsze pytanie - uśmiechnął się w rekini sposób rezydent - Gdyby to była bezpieczna operacja, to byśmy nie kłopotali waszego rządu prośbami o pomoc, tylko wysłalibyśmy do Erytrei cywilnych pracowników konsulatu. W południowej części kraju struktury rządowe praktycznie nie istnieją, tam faktyczną władzę sprawują plemienni kacykowie, w większości wywodzący się z grupy etnicznej Afarów. Rawsagore przedostał się do Erytrei dwanaście godzin temu, z etiopską bezpieką depczącą mu po piętach. Nasi analitycy dają mu góra czterdzieści osiem godzin względnego bezpieczeństwa, potem dopadną go albo ludzie z Addis Abeby albo jeden z mnóstwa lokalnych Frontów Wyzwolenia Mojej Wioski, które tam toczą plemienne wojny. Pierwsi wywiozą obiekt z powrotem do Etiopii, drudzy sprzedadzą go w locie tym pierwszym.

W pomieszczeniu zapadła na chwilę znacząca cisza.

- Rawsagore ma niewielką eskortę, ale ludzie ci, nieważne jak lojalni, nie zdołają go chronić bez końca. Miejsce przejęcia już ustaliliśmy, dosłownie co do metra. To sklep w Kurunzizie, zaznaczony w module nawigacji. Rawsagore zjawi się tam po ustaleniu tego wcześniej z wami drogą telefoniczną. Przesiądzie się do waszego wozu, sam, żadnych dodatkowych pasażerów. Zawrócicie z powrotem na południe i tym samym przejściem granicznym opuścicie Erytreę. Dwadzieścia kilometrów za przejściem będzie czekał biały van na francuskich tablicach rejestracyjnych, w środku dwóch moich agentów. Identyfikacja za pomocą hasła w formie pytania "Sam?". Odpowiedź brzmi "Fisher". Przekażecie obiekt, po czym wrócicie tutaj. Prześpicie się kilka godzin, a potem Lindsay odwiezie was na lotnisko. Dostaniecie od niego bilety i odlecicie w nieznanym mi kierunku.

- Co do zagrożeń w trakcie realizacji misji, macie autoryzację na zabijanie. Co do wsparcia na terytorium Erytrei... cóż, nie ma wsparcia. Jeśli zostaniecie schwytani, będziecie mieli poważne kłopoty. Szpiegostwo w tej części świata jest karane tradycyjnym stryczkiem, ale poprzedzają go zazwyczaj bardzo nieprzyjemne przesłuchania.

Radziu · Gracz oszczędny w słowach

Beta kiwnął głową na znak, że rozumie czego się od niego wymaga i do czego został upoważniony. Schował swoje dokumenty do wewnętrznej kieszeni marynarki i spojrzał na towarzyszy. Im szybciej wyrusza tym lepiej. Warto przyjrzeć się wcześniej miejscu wymiany aby uniknąć zbędnych komplikacji. Liczył, że pozostali agenci się z nim zgadzają i czekał tylko na znak dowodzącego nimi Alfy.

Keth · Mistrz Gry

- Nie zrozumcie źle moich ostatnich słów - dodał rezydent - Dano mi do zrozumienia, że jesteście profesjonalistami, ale to dla mnie kiepskie pocieszenie. Możecie mi wierzyć, że wolałbym przejąć obiekt własnymi siłami, ale przez ostatnie lata Waszyngton skutecznie zacieśniał więzi z Addis Abebą... dostatecznie skutecznie, by etiopski wywiad zawarł "koleżeńskie" znajomości z niektórymi moimi agentami terenowymi. Jeśli któryś z nich wpadłby na terytorium Erytrei, CIA byłaby spalona w oczach Etiopczyków, a Biały Dom nie może sobie na to pozwolić, zwłaszcza na przedmetku kampanii prezydenckiej. Ufam, że sobie poradzicie, ale jeśli zawalicie sprawę, winą obarczona zostanie niezwiązana z żadnym rządem europejska organizacja. Erytrejczycy dokonają waszej egzekucji, powieszą dla przykładu kilku Bogu ducha winnych Polaków z PAH-u, resztę wyrzucą z kraju i tak sprawa z wolna rozejdzie się po kościach.

- Ryzyko co prawda istnieje - dodał po chwiliu milczenia gospodarz - ale jest relatywnie niskie. Życzę wam powodzenia.

Bestia · Elokwentny gracz

Omega wstał od stołu, nie było juz niczego co chciał wiedzieć. Zakodował w pamięci obraz Melchiora.

- Idę obejrzeć samochód. - Powiedział cicho. - Wyruszymy tak szybko jak to mozliwe.

Keth · Mistrz Gry

Gospodarz pozbierał zdjęcia, schował do swojej aktówki.

- Proponuję wyjazd za dwie, trzy godziny. Dotrzecie do granicy przed południem, w Kurunzizie będziecie przed czternastą. Szczerze odradzam wcześniejszy rekonesans na miejscu spotkania, tym kolorem skóry będziecie nadmiernie zwracać na siebie uwagę miejscowych. Biały kręcący się po ulicy pozornie bez celu nie ma szans na wtopienie się w czarnoskóry tłum.

Bestia, to wasz wóz - Subaru Forester.

[img]http://www.v10.pl/galeria/subaru,forester,01,artykul,4898,0,jpg.html[/img]

ropuch · Gracz stażysta

Alfa odsunął cicho krzesło, wstał od stołu chowając do kieszeni kurtki nowy paszport.

- Panowie, mamy dwie godziny na zapoznanie się z mapami. Zbiórka za sto dwadzieścia minut od tej chwili - oznajmił zerkając na swój zegarek.

ropuch · Gracz stażysta

Pozostaly czas przed planowanym wyjazdem przeznaczylem na zapoznanie sie z lokalnym obszarem za pomoca map oraz zdjec satelitarnych.
Po ulywie 2 godzin biore sprzet, nowe dokumenty i udaje sie do samochodu, gdzie zapewnie czekaja juz pozstali czlonkowie zespolu.

Radziu · Gracz oszczędny w słowach

Beta oglądał z uwagą dostarczone im mapy oraz zdjęcia satelitarne miejsca wymiany. Szczególną uwagę zwracał na usytuowanie budynków pod kątem stanowisk snajperskich oraz innych potencjalnych miejsc dogodnych do prowadzenia ognia. Sprawdził również, która droga byłaby najlepsza gdyby przyszło do szybkiej ewakuacji. Mimo, iż miała to być prosta akcja wolał być przygotowanym na wszystko. Wolałby inspekcję w terenie niż oglądanie zdjęć ale dyspozycje były jasne.

Nim po upływie dwóch godzin ruszył na miejsce zbiórki przebrał się w bardziej naturalne odzienie. Jasna koszula z krótkim rękawem, spodnie koloru khaki i kamizelka z dużą liczba kieszeni. Założył również ciemne okulary i przypiął do jednej z kieszeni kamizeli identyfikator PAHu.

Zabierając ze sobą dokumenty stawił się w wyznaczonym czasie na miejscu spotkania.

Kethu tak z ciekawości - Jakie mamy tak właściwie nazwiska w paszportach? Miło by było wiedzieć nie tylko swoje ale i towarzyszy. Faceci jeżdżący razem po obcym kraju, będący z jednej organizacji raczej się znają z imienia i nazwiska Wink

Bestia · Elokwentny gracz

Po obejrzeniu samochodu również chciałbym przestudiowac mapy i zdjęcia satelitarne. Szczególną uwagę zwracam na mozliwe drogi wjazdu i wyjazdu samochodem z terenu operacji.

Po upływie czasu czekam na "kolegów" przy samochodzie.

Keth · Mistrz Gry

Agenci wsiedli do samochodu punktualnie o czwartej nad ranem – Omega za kierownicą, Alfa z przodu obok kierowcy, Beta i Delta z tyłu. Wysokoprężny benzynowy silnik Subaru uruchomił się z cichym pomrukiem pieszcząc swym pełnym mocy dźwiękiem uszy Omegi, zwyczajowego kierowcy zespołu. Forester był nowiutki, świadczył o tym chociażby jego nie sięgający nawet pięciu tysięcy kilometrów przebieg, ktoś zadbał jednak, by auto nie rzucało się za bardzo w oczy. Karoseria wozu pokryta była grubą warstwą kurzu, a blachę na burtach znaczyły tu i ówdzie niewielkie wgniecenia, wykonane niewątpliwie z premedytacją przez użytkowników samochodu.

Omega włączył moduł nawigacji i ruszył zgodnie z jego wskazaniami, opuszczając cichy dom rezydenta. Strzegący ogrodzenia wartownicy otworzyli bramę na widok nadjeżdżającego podjazdem wozu, najwyraźniej już wcześniej odpowiednio przez swego mocodawcę poinstruowani.

Subaru skręciło na główną ulicę nabierając z miejsca prędkości, zmierzając poprzez peryferia stołecznego miasta ku drodze krajowej N1. Siedzących w środku mężczyzn czekała sześciogodzinna podróż wokół Zatoki Tamudża, ku pustynnej granicy Dżibuti z Erytreą.