RPG online

namakemono · Gracz Roku 2009

– Każdy na naszym miejscu jednako winien postąpić. Nie dla splendoru na placu boju pozostaliśmy. Mężem zwać się może ten jeno, kto lojalnością i męstwem żyje. Kto pierzcha na widok niebezpieczeństwa, do rozrzucania gnoju jeno się nadaje. – Belath z ledwością wystękał te słowa. Nieoczekiwany awans w niemalże chwilę po tym, jak pogodził się ze śmiercią z ręki plugawego małpoluda, to nawet dla niego było za wiele, jak na jeden dzień. Bogowie dziś znów ze mnie zadrwili – pomyślał. Skłonił głowę i rzekł, już pewniejszym głosem:
– Rozkazuj panie.

Keth · Mistrz Gry

- Na rozkazy przyjdzie jeszcze czas - stęknął boleśnie Jastrząb - Idźcie teraz stąd, nacieszcie się świadomością tego, żeście wyszli z opresji z życiem i że Tarim wam sprzyjał.

Zmęczony wzrok Malatha Aghy skoncentrował się na postaci stojącego nieco w tyle Al-Salama.

- Teraz ty - wydyszał turański generał - Podejdź bliżej.

Starszy dziesiętnik zrobił z wahaniem kilka kroków w stronę Jastrzębia, spodziewając się najgorszego.

- Wyznam ci szczerze, że się czegoś takiego po tobie nie spodziewałem - powiedział powoli Malath Agha - Czasami człowiek pojęcia nie ma, co takiego siedzi w jego towarzyszu broni, dopóki grobowe niebezpieczeństwo tej prawdy na jaw nie wydobędzie...

Al-Salam nic nie odrzekł, wbił wzrok w spękane płyty dziedzińca.

- Zaryzykowałeś swój honor i reputację, by sprowadzic nam pomoc - mówił dalej Jastrząb - Gdyby nie twój wyczyn, może byśmy nie przeżyli. Zostaniesz za to hojnie wynagrodzony. W Shahpurze stacjonuje oddział królewskiej Gwardii, Rzeźnicy z Karan-Hum. To elita elit, najlepsi z najlepszych. Respektują tylko siłę i odwagę, nienawidzę słabości. Namiestnik Shahpuru prosił mnie, by rekomendował dobrego oficera na stanowisko ich dowódcy. Nominuję ciebie.

Kompletnie zbity z tropu Al-Salam wbił wzrok w Aghę.

Dobro · Elokwentny gracz

Bogowie sprzyjają tchórzom? Nie! To niemożliwe! Chyba... Tak, krowa na ofiarę będzie dobra.

Al-Salam przykląkł na jedno kolano, opuścił głowę.
- To zaszczyt, o panie.

Keth · Mistrz Gry

Kilka godzin przed zmierzchem załadowane rannymi wozy wytoczyły się na południową krawędź niecki, opuszczając bezimienne pustynne miasteczko. W niebo za plecami taborytów wzbijały się kłęby dymu z podpalonych pryzm ciał - tak pożegnano tych turańskich kawalerzystów, którzy polegli u boku Jastrzębia, bowiem zbyt mało rąk do pracy nie pozwoliło ich pogrzebac. Ci żołnierze, którzy przetrwali bitwę, a mieli jeszcze dośc sił, z dziką pasją demolowali rzeźby Hanumana ustawione na dachach ruin, zrzucając je na ulice i roztrzaskując na drobne kawałki.

Pośród parskania nielicznych koni, poskrzypywania wozów i cichych rozmów niewielka kolumna Turańczyków potoczyła się z powrotem na południe, ku skrytym za horyzontem białym murom Shahpuru.