RPG online

Trihikilius · Elokwentny gracz

Vagnusie Konfliktusie, czy rozważyłeś mojego wcześniejszego posta?
Nie zmieniłem swojego stanowiska, co do obecnych wydarzeń.

Dobro · Elokwentny gracz

Tak, zauważyłem, ale wcześniej zacząłem akcje (dziesiętnik biegł już z mieczem w dłoni) więc nie chciałem mieszać.

- Dobra, słuchajcie mnie uważnie. Okrążymy wszystkich i damy ultimatum: albo powiedzą i pójdą wolno, albo pójdą pod miecz. Kiedy wszystko wyśpiewają jak trzeba to ich oczywiście pozabijamy. Kobiety i dzieci zostawić - sprzedamy ich na niewolników, po tym jak troszke podjedzą będą jeszcze z nich robotnicy. Mężczyzn zabić. Biore na siebie odpowiedzialność za przyprowadzenie jeńców do obozu. Naprzód!

Al-Salam wraca do grupki stłoczonych koczowników i głośno mówi:
- Słuchajcie mnie uważnie! To, że uwolniliśmy was, nie oznacza, że jesteśmy przyjaciółmi. Ponieważ jednak zrobiliśmy gest dobrej woli i uwolniliśmy was od tych małp, wy się nam możecie odwdzięczyć podobnie! Wystarczy, że odpowiecie na pare pytań, a wtedy sobie stąd spokojnie odjedziemy. Inaczej, pożałujecie, że to my tu jesteśmy, a nie te małpy!
Dziesiętnik spogląda na ustawienie swoich ludzi: wszyscy byli w pełnej gotowości.
- Czy z bestiami da się jakoś komunikować? Jak wielu ich jest? Jaka ilość odeszła na łowy? Jak często zdarzają się łowy i dlaczego nic z tym nie zrobili wasi pobratyńcy? Co mają takiego w sobie te stwory, że Baal ich jeszcze nie zabił? I gdzie są wasi ziomkowie?

Trihikilius · Elokwentny gracz

Dziesiętniku zacny, nie takie było przesłanie w słowach Tamadura.

Walczyć i ginąć z honorem w bitwie, pacyfikować wioskę, która stawia opór i tam zabić mężczyzn a kobiety i dzieci sprzedać.To nieodzowne i akceptowane przez wojownika sytuacje, to cześć tej wyprawy.

Ale beznamiętne siekanie wymęczonych i trzymanych niezliczone godziny w niewoli ludzi to już inna sprawa.

Wiem żeś dziesiętniku bezlitosnym wojem i takim też Tamadur został wychowany, lecz honor mężczyzny na to mu nie pozwoli, jeno draba stać na tak karygodny uczynek.
Sam jastrząb by się tym postępkiem nie wsławił w pieśni bardów jako bohater.

Nie gwarantuję jak zachowa się Tamadur w tej sytuacji.

Rozpędzić to bydło po pustyni, rozpędzić i zapomnieć o nim na zawsze.

Keth · Mistrz Gry

Wynędzniali koczownicy poszeptali między sobą lękliwie, potem Nameela wysunęła się przed ich grupę spoglądając na Al-Salama. Nagie ciało skrywała pod płaszczem Tarsesa, ale starszy dziesiętnik i tak poczuł się niczym pod wpływem uroku spoglądając w przyciągające magnetycznie oczy dziewczyny, iskrzące się złocistymi iskierkami.

- To duże stado, nie znamy dokładnie jego liczebności - powiedziała krzyżując ramiona na kształtnych piersiach - Myślę, że będzie ich dobra setka, może trochę więcej.

Al-Salam westchnął w duchu, poruszony słowa Zuagirki. Stado złożone z setki szarych małp, w dodatku uzbrojonych i noszących zbroje, stanowiło w oczach Turańczyka ogromne zagrożenie nie tylko dla kupieckich karawan, ale i regularnych wojskowych patroli.

- Z nimi nie można rozmawiać, to wciąż zwierzęta - ciągnęła dalej Nameela - Tylko ich przywódca ma dość rozumu, by móc przekazywać swą wolę, nawet potrafi sklecić jakieś słowa we wspólnym. Nie wiem, kto go tego nauczył, ale on jest potworem wcielonym! Knuje coś strasznego, a jest bezlitosny, wyzuty z wszystkiego, co nam ludziom zwyczajne! Trzyma resztę żelazną łapą, nie raz i dwa widziałam jak zabił któregoś ze swoich za to, że go nie posłuchali! Odeszli wczoraj w nocy, zapewne chcą napaść na jakąś osadę mojego ludu.

- I dajecie się rżnąć jak barany? - potrząsnął głową Al-Salam - Gdzie jest ten pies Baal, gdzie jego wojownicy? Zaszyli się gdzieś i trzęsą się ze strachu jak stare baby?

Twarz Nameeli pociemniała natychmiast, dziewczyna zagryzła wargi tak mocno, że z kącika ust pociekła jej strużka krwi.

- Klan podzielił wojowników pomiędzy osady, a te bestie puściły już z dymem trzy z nich. W ostatniej, tam, gdzie mnie pojmano, zginęło w ich łapach dwustu moich braci i sióstr, wśród nich dwa tuziny wybornych wojowników pustyni. Te istoty poruszają się nocą, w dzień chowają się przed słońcem. Biegają na czterech łapach, dlatego są prawie tak szybkie jak nasze konie. Isztar jedna wie, gdzie uderzą następnym razem, a Baal jest tylko jeden, nie może się znaleźć wszędzie naraz.

namakemono · Gracz Roku 2009

A ja przychylam się do opcji Vangusa Konfliktusa. Śmierć z naszych rąk to najlepsze co może ich spotkać. Jastrząb zgotuje im znacznie gorszy los. No, chyba że wydarzy się coś, czego jeszcze nie podejrzewamy... Smile

Kerth · Gracz oszczędny w słowach

Po to ich ratowaliśmy, żeby zabić?
Po co było tyle roboty?

kamien88 · Elokwentny gracz

Numides, podchodzi do Tarsesa i mówi - Dzięki za twą pomoc! Gdyby nie twój topór to moja posoka wsiąkała by w ten parszywy piach! Uczyniłeś dziś ze mnie swego dłużnika!

Co do wieśniaków, baby i dzieci w jasyr, mężczyzn pod nóż, nie ma co tworzyć potencjalnych szpiegów. Ważne żeby szybko wrócić do dowódcy i opowiedzieć mu, że do gry weszły nowe siły!

namakemono · Gracz Roku 2009

Keth · Mistrz Gry

Starszy dziesiętnik wysłuchał słów dziewczyny, prawicy nie zdejmując nawet na chwilę ze swego sejmitara. Teraz jasne stało się znaczenie enigmatycznych uwag pojmanych przez Jastrzębia Zuagirów, mówiących coś o demonach pustyni. Zaiste, te małpy, całkowicie nieznane na ziemiach wschodniego Shemu, musiały się jawić miejscowym jak istoty z piekielnej otchłani. Al-Salam wciąż nie wiedział, kto wzniósł opuszczone pustynne miasteczko, ale po stopniu erozji gotów był ocenić jego wiek na kilkaset lat.

- To dlatego Bahim Baal nie stawił nam mocniejszego odporu - mruknął do samego siebie Turańczyk - Miota się między swoimi wioskami próbując je ochronić, ale miernie mu to idzie.

Żołnierz przeniósł spojrzenie z Nameeli na swych towarzyszy, skrycie przygotowując się do nieuniknionego aktu przemocy wobec jeńców. Numides i Belath również trzymali ręce na mieczach, w myślach dzieląc między siebie pierwsze ofiary.

Tarses i Kerth stali nieco w tyle, Nemedyjczyk z kamienną twarzą, Kerth z lekkim grymasem rozczarowania.

Tamadur znów trzymał w rękach łuk, napięty do połowy, z grotem strzały wycelowanym w ziemię.

Trihikilius · Elokwentny gracz

namakemono · Gracz Roku 2009

Trihikiliusie, najwidoczniej mamy inny pogląd na temat profesji najemnika i niech tak pozostanie.

Kerth · Gracz oszczędny w słowach

Może ja wyjaśnię moje podejście (nie wszyscy zrozumieli):
Oczywiście, że rozkazy były inne.
Po co więc w ogóle oswabadzanie, zabijanie małpoludów, wchodzenie do opuszczonego miasta?
Skoro parę stron temu wybór padł na wzięcie ze sobą kobiety, otwarcie wrót, wypuszczenie ludzi?
Bezsensowne rozkazy? Myślałem, że sumienie.

Dla mnie najemnik, to zawód jak każdy inny. W związku z tym, różni ludzie go wykonują i różne podejście mogą mieć. Mam jakiś obraz mojej postaci i się go staram trzymać.

Ja piszę to, co poczuł mój najemnik, co pomyślał i powiedział w tym momencie.
Wiem, kolego namakemono, jakie były rozkazy. Nie musisz mi pisać tego na niebiesko, ale pozwól, że ja będę grał moją postacią Wink

Dobro · Elokwentny gracz

Al-Salam spojrzał po swoich ludziach, lekko kiwną głową, dając im znać, że wiedzą, co mają robić i czas to zacząć. Podszedł wolnym krokiem do pierwszego mężczyzny, trzymając rękę na jeszcze nie wyciągniętym mieczu.
- Dzielnie się broniliście, ale rozkazy to rozkazy - po tych słowach wyciągnął sejmitar i szybkim ruchem ściął mu głowe.

Akcja STOP do odwołania!

namakemono · Gracz Roku 2009

Kerth: każdy gra swoją postacią wedle uznania, nie wiem w którym momencie uznałeś, że ingerują w Twoją koncepcję postaci ale na pewno nie taki był mój cel. Jak dla mnie najemnik i sumienie to dwa niemalże sprzeczne pojęcia. Moja koncepcja postaci jest taka, że najemnik para się swym rzemiosłem dla pieniędzy i osobistych korzyści, daleko mu do rycerskich cnót i szczytnych idei obrony słabych i uciśnionych, walki za ojczyznę, śmierci w imię miłościwie panującego, itd. Ale podkreślam - to moja interpretacja i nikomu takiej nie narzucam.

Wracając do gry: Naszym celem i zadaniem było zdobycie informacji i uzyskaliśmy je od uwolnionych wieśniaków. Teraz są zbyteczni. Tnij mój mieczu.

Wstrzymałem bieg akcji dwie godziny temu, ponieważ właśnie wyjeżdżałem odebrac ze szkoły dziecko, a ponieważ otrzymałem wcześniej od części graczy PW z instrukcjami dotyczącymi ich zachowania w określonej sytuacji, muszę dokonac ingerencji w opisie Vagnusa.

Trihikilius · Elokwentny gracz

Tamadur nie będzie używał swego sejmitara w kompletnie niepotrzebnej rzezi.
Nie potrzebujemy ich, tak to prawda, powtarzam nie potrzebujemy ich kompletnie do niczego.

Czy mam Wam przypomnieć za `co` nas maja dziesiętnicy?
Aaaa, nie każdy zrozumiał plemienną mowę dziesiętnika, jasne, no tak, tylko Tamadur i Belath usłyszeli i zrozumieli jakie plany w razie niepowodzenia szykują dla nas ludzie Jastrzębia.

Więc, niech kapryśny los rozsądzi o obecnej sytuacji.
Stanowisko Tamadura wszyscy znają.